Título: Interludio
Artista: Colectivo 3Monos e amigos
Lugar: Parque de Rosalía
Hora: 17:45
Sinopse:
O ser humano é o único asceta da vida, dicía o filósofo. Buscamos, dentro da vida, un lugar onde descansar, un negativo onde poder parar o mundo. Constantemente fracasamos, movidas polo mesmo frenesí do que fuximos: non hai lugar. Non.
O interludio non é o silencio. Sabendo que a pausa é necesaria entre as partes dunha peza musical, ou as escenas dunha ópera, pero sabendo que nada para no mundo, o interludio propón outro ritmo: descansar en movemento.
De inter, entre, e ludere, xogo ou práctica, a palabra Interludio remítenos á idea de xogar no medio, ou xogar a ratos; a abrir, onde quer que sexa, un espazo de xogo.
E que entendemos nós, como xogo? A folla que se prende no vestido. O abalo das herbas que agroman nunha esquina da rúa. A última luz no alto dun edificio. Todo iso que se move cando paramos un pouco, coma o poeta: “Quédate quieto y observa cómo se mueve el mundo”.
Non somos ascetas: queremos xogar. E se falamos de parar, e só coma quen se prepara para dar o salto de montarse en todo o que rápido fuga, no palpebrar do intre.
Cartografia en movemento 